Nu vrijdag start WTDT met een ploeg in het BK ploegen te Charleroi.
"Don't stop me now, 'cause I'am having a good time, Yes I'am having a good time. I don't wanna stop at all!!" Met deze hit van Queen kan ik perfect uitdrukken hoe ik me gisteren aan de finish voelde na het volbrengen van mijn 8ste marathon. Om 6u uit de bedstee. Buiten een gezapige regenval. Veel zin in een marathon lopen had ik niet. Nog eens op de weegschaal, slik, 73.7kg in mijne full monty. Dat was exact 10kg meer dan 4jaar terug tijdens de London marathon. Dat kon toch niet van de spaghetti alleen zijn de laatste dagen. Met een zeer gebrekkige voorbereiding, lees: "weinig motivatie om er voor te trainen", wist ik niet wat het zou worden. Sinds de Ironman lukt het gewoon niet meer om met inzet te trainen. Met slechts 1 lange duurloop van 28km, 1 van 20km, 2 van 18km, een 10miles wedstrijd en geen enkele intervaltraining in de benen kon het alle kanten uit. Overtraind was ik zeker niet. Kon ik nu het bewijs leveren dat ellenlange duurlopen niet nodig zijn als de basis er eenmaal is. In het triatlonwereldje staan veel trainers sceptisch tegenover de belasting van zeer lange duurlopen. Bij de start bleef het regenen. Clubgenoten Joost en Bart gingen voor 3.30. Lore, Henny en mezelf voor een tijd rond de 4.15 à 4.30. Gewapend met 4 energiegels, 3 isotone drankpoeders en een halve liter sportdrank vertrokken we richting waaslandtunnel. De ballons van 4.15 liepen iets te snel voor ons. Reeds in het uitlopen van de waaslandtunnel moest ik Lore en Henny laten lopen. Op 5km kwamen we terug bij elkaar, maar door een plaspauze liep ik terug alleen. Ook Henny had last van zijn waterhuishouding, zodat de laatste clubpositie een paar maal wisselde. Bij 10km zat ik Lore terug op de hielen, maar terug een plasstop en weer weg was ze. Kwam het door de regen en de frisse temperaturen, maar dit maakte ik nog nooit mee. Op 15km kwamen Lore, Henny en ikzelf terug bij elkaar en jawel terug allen de kant gaan opzoeken om het overtollige vocht af te laten. Op 18km voelde ik dat ik vlotter liep dan Lore die last had van stijve benen, nog een gevolg van de Ardennen stage. We liepen elk op eigen tempo verder. Halverwege doortocht in 2.08 en nog steeds een goed gevoel. Intussen had ik gezelschap gekregen van een plaatselijke loper, die mij als een volleerde stadsgids attent maakte op zijn schoolgaande jeugdjaren in de buurt. Niet dat ik hier een boodschap aan had, maar zo ging de tijd ietsje vlugger. Op 30km namen we afscheid want ik moest terug de kant op om de laatste maal te plassen. Nog steeds een goed gevoel. Er rijpte het idee om eens een negatieve split te proberen. Daarvoor moest ik onder de 4.16 duiken en dit zat er nog steeds in. Intussen was de regen gestopt, trok ik mijn shirt met lange mouwen uit en trok het gashendel een beetje open. Het bleef vlot gaan, km's volgden zonder problemen. Een extra motivatie was dat ik vanaf nu constant lopers inhaalde die blijkbaar de eerste helft verkeerd hadden ingeschat, geen enkele loper stak me nu nog voorbij, uitgezonderd de aflossingslopers. Aan 35km de 1ste ballon van 4.15 in zicht en deze liet ik vlot achter, op 37km de 2de ballon van 4.15 en ook deze moest eraan geloven. Op 40km voelde ik me nog fris en nu was het alle gas open. De laatste 200m kon er zelfs nog een sprint uitgeperst worden met een plaatselijke loper. Afgeklokt op 4.08. Van een negatieve split gesproken, maar liefst 8minuten vlugger in het 2deel dan in de 1ste helft en nog ver van leeg gelopen. Supercontent natuurlijk. Met dez
e tijd benader ik de tijd van Parijs (4.07) 3jaar terug, maar toen was ik bekaf. Met mijn gewicht van Londen en wat extra snelheids training moet ik zeker terug in staat zijn om onder de 4u te duiken. Lore maakte er verder een trainingsloop van door de zware stijve benen en haalde 4.27, een goeie training voor de komende ultraloop. Henny kreeg het nog zwaar te verduren in de laatste km's en liep 4.32. Bart finishte in 3.29 en Joost volgde enkele minuten later. Een prachtprestatie liep onze collega Dirk Vanthuyne alias de Reus van Vlaanderen. Hij verpulverde zijn PR met maar liefst 9minuten in 3.13. Heel sterk. Dinsdag waren we nog samen naar een filmvoorstelling van Iron Maiden gaan zien bij sponsor Kinepolis. Misschien zaten de heavy metal tonen er voor iets tussen dat we beiden goed presteerden?
Beste sportvrienden, Ja hier ben ik terug na weer een avontuur. Deze keer ben ik de zwaarste trail in België eens gaan lopen. Samen met Erwin en Fille zijn we gestart in de regen in het kasteel van Bouillon en naar het zeggen zouden we het parcours in de andere richting lopen als vorig jaar. Dat wil dan wel zeggen dat het zwaarste laatst zou komen, had voor de wedstrijd al wat info verzameld bij Wim, een neef van mij, die véél ervaring heeft in alles wat trail en survival is en ook aan de start stond. Verloop van den trail: de eerste 12 km redelijk rustig, een paar beklimmingen en afdalingen (zoals je ze op de kluis niet hebt maar we waren verwittigd). Na 12 km hadden we de eerste bevoorrading en ook de splitsing 24-50km. Erwin ging rechtsaf voor de 24 km, wij linksaf voor de 50 km. Als eerste kregen we een beklimming die zo een 15 min duurde en waar precies geen einde aan kwam. Op deze beklimming heb ik Fille laten lopen. (Ik dacht : het is nog zo ver en ik wist ongeveer wat nog moest komen !)Na nog eens 13 km op en neer te hebben gelopen terug een bevoorrading (km 25) met alles erop en eraan. Mijn achterstand op Fille bedroeg toen ongeveer 10 min. Wat je allemaal meemaakt tussen de bevoorradingen is niet te beschrijven. Ze lopen op een paadje en plots een pijl links het bos in voor een beklimming op handen en voeten. Klimmen van boom tot boom. Na 15 min klimmen, dat je kuiten bijna ontploffen, kom je boven en mag je een single track naar beneden dat bijna niet te doen is wegens modder, stenen, boomwortels en vallende deelnemers! Volgende ravi (km 36) terug op de brug waar we de eerste bevoorrading hadden. Fien en de kids stonde
n, zoals op alle punten waar ze ons konden zien, op wacht met de melding dat ik nog altijd 10 min achterstand had op de Fille, dus nog goed bezig. Op deze post stonden ondertussen ook Erwin en Valerie (na zijn eigen wedstrijd in de auto gespurt om mij verder te komen aanmoedigen!) Van Erwin kreeg ik de melding dat het ergste nog moest komen ! Mij kennende, in plaats van de moed te laten zakken, kwam ik er weer door. Nu kwam het stuk dat Erwin had moeten doen op de 24 km dus hij wist goed waar hij het over had. We liepen het brugje over en moesten dan rechts 200 m lopen, dan links den bos omhoog tussen de rotsen waar we de ladders op en af mochten klimmen. Iets wat ik weer plezant vind. Hier kon je je dikke kuiten en billen wel goed gebruiken. Bij de volgende bevoorrading stond een bordje dat we nog 6 km te gaan hadden. Blij om dat te zien staan, maar dan moet je niet denken dat het gedaan was. Het is altijd op en neer en als je naar beneden loopt, zijn het van die lange afdalingen waar je billen van kapot gaan. Met al de modder op de paden was het wel best dat je trailschoenen aan had.Met in de laatste 3 km nog een nog een uitsmijter van beklimming en afdaling zag je de vallei van bouillon met het kasteel op de top. De brug over en nog de beklimming naar het kasteel waar alle trailers die al zijn aangekomen staan te roepen naar iedereen en dan moe maar voldaan de tent in en aankomst over! Fille groet mij als ik boven kom aan het kasteel en hij ziet er ook best nog goed uit. Onze trainingen op de kluis zijn wel goed geweest beseffen we nu meer dan ooit, anders denk ik niet dat je hier de finish haalt. 
Ons jaarlijkse clubstage met de WTDT triatleten zit er weeral op. 3dagen in de prachtige streek rond Butgenbach. Naar gewoonte logeerden we terug in het sportcomplex Worriken. Dit jaar waren we talrijk met 14 atleten en atletes vertegenwoordigd. Nieuwkomers Bart V., Ruben, Lore en Charlene konden van de familiale sfeer proeven die bij WTDT heerst. Vrijdag was een regendag om u tegen te zeggen. Van 's morgens tot 's avonds bakken hemelvocht. Flandriens Karl, Sophie, Maik en Jurgen besloten om toch te fietsen. De meesten hadden echter liever de loopschoenen in de regen dan drijfnatte fietskledij rond het lijf. Met Lore, Piet, Jannick, Charlene en mezelf liepen we een 10-tal km door het golvende landschap met regen als afkoeling. Intussen waren Bart, Peter en Pascal ook aangekomen en konden we een daarna zwemtraining afwerken. Na het zwemmen volgde "boefen" en als afsluitende sportactiviteit nog een uurtje volleybal. Triatleten en een bal; geen ideale combinatie, met soms hilarische momenten. De avond werd afgesloten in een plaatselijke jongerenkroeg. Laat werd het niet, de meesten begonnen de trainingsarbeid al te voelen en het zwaarste moest nog komen. De zaterdagmorgen stond terug een zwemtraining voor het ontbijt op het programma. Intussen was Ruben ook aangekomen, deze was 's morgens al om 5u op pad om tijdig te kunnen zwemmen. Na het ontbijt volgde een, naargelang het niveau, een pittige fietstraining. Het was nog zwaar bewolkt, maar het regenen was toch gestopt. Gekweste atleet Kurt fungeerde als fotograaf, bevoorradingspostverzorger en "Lore op het juiste pad zetter". Lore fietste 2rondjes in de buurt gevolgd door een duurloop. Met de rest reden we eerst enkele uren tesamen tot in de omgeving van Stavelot. De gevreesde Stockeu werd links of was het rechts gelaten. In Stavelot splitste de groep. De sterkste fietsers Maik, Sophie, Karl, Ruben, Piet en Jurgen reden een route van 150km. Met Bart V., Peter, Pascal, Charlene, Jannick en ik reden we een rit van 87km. Interresant aan zo'n groepsrit is dat sommigen hun verborgen kantjes openbaren. Bart bleek ne t.t..zot te zijn en het duo Peter en Pascal profileerden zich als volleerde "zwaffelaars". Na de fietsrit volgde een inschattingsloop van 10km. Iedereen gaf op voorhand de tijd op die hij dacht te lopen op het 10km golvende parcours, zonder uurwerk, hartslag of snelheidsmeter. Enkel op het gevoel. Diegene die dichtst bij zijn vooropgestelde tijd zat, won. En de winnaar is....ikke. Op de second klop de exact vooropgestelde tijd gelopen. Lore zat er 40" naast, Karl en Peter zaten er ook met minder dan 1' afwijking dicht bij. 'S avonds terug gezellig het vochtgehalte bijvullen met het plaatselijke gerstenat. 'S anderendaags liepen enkele die-hards om 7.00 een 10km duurloop voor het ontbijt. Na het ontbijt begon de zon zowaar te piepen. Met Lore fietste ik een kort ritje van een uurke en daarna liepen we rond het meer exact een 10km rondje door de prachtige natuur. Een aanrader ware het niet dat mijn batterijen nu wel leeg waren. De anderen fietsen nog een rondje van 75km. Na het doucheke nog biefstuk (lees gebakken schoenzool) met friet. Opkuisen van het chalet en nog een terraske in Malmedy als afsluiter van terug een geslaagde triatlonstage. De eerste voor Lore als triatlete. Op naar volgend jaar.