Gisteren de duathlon in Geluwe betwist (althans een deel ervan). De conclusie is vrij simpel: spieren te stijf en het kopke veel te slap. In het eerste lopen van 10km nam ik me voor toch wat reserve in te bouwen en de stramme benen (zie vorige post) beetje te sparen. Ik liep in het zog van oa (ex-)coureurs Devoldere, Coucquyt en De Neve de 10km uit in iets meer dan 37'. Tijdens het fietsen kieperden we snel de mindere fietsers overboord en samen met Devoldere remonteerden we nog Wim de Waele (ook al een (ex-)coureur)). We werkten goed samen met ons drietjes en ik schoof tijdens het fietsonderdeel meer dan 20 plaatsen op. Eenmaal in de wisselzone sprong ik van de fiets en wist ik al direct dat het moeilijk zou worden: m'n hamstrings waren nog extra verstijfd en de krampen waren niet veraf. Ik startte nog met lopen maar na amper 500m gaf ik er de brui aan. Ik liep als een oud ventje; mijn loop'stijl'(?) was nog slechter dan anders! Ik voelde dat een deftig tempo niet meer haalbaar was en dat ik vele plaatsen en minuten zou verliezen indien ik verder liep (en/of stapte), daarom draaide ik maar direct terug. Beetje zwakjes misschien langs de ene kant, maar dergelijke wedstrijd staat niet meteen hoog op de verlangslijst om er echt tot op het bot te gaan. Daarom dat ik ook niet echt zwaar ontgoocheld was. Vandaag blijkt dat mijn beslissing niet zo dwaas was, want ik ben (zonder de afsluitende 5km gisteren) zo stijf als een plank en op sommige plaatsen lijkt het op meer dan gewone stijfheid... Strange... Ik zit sinds vandaag met de gasten van de TSS op stage in Luxemburg en mocht (tijdens het losrijden dan nog) ondervinden hoe slecht mijn poten waren... (Het is hier dan ook geen meer vlak). Ik liet gelukkig mijn loopsschoenen thuis in de hoop mijn benen wat te laten recupereren, mijn zwembroek heb k wel mee ;-)Volledige uitslag is hier te bekijken. Verslag door Fré, foto van 3atleten.be