skip to main |
skip to sidebar
Gisteren de duathlon in Geluwe betwist (althans een deel ervan). De conclusie is vrij simpel: spieren te stijf en het kopke veel te slap. In het eerste lopen van 10km nam ik me voor toch wat reserve in te bouwen en de stramme benen (zie vorige post) beetje te sparen. Ik liep in het zog van oa (ex-)coureurs Devoldere, Coucquyt en De Neve de 10km uit in iets meer dan 37'. Tijdens het fietsen kieperden we snel de mindere fietsers overboord en samen met Devoldere remonteerden we nog Wim de Waele (ook al een (ex-)coureur)). We werkten goed samen met ons drietjes en ik schoof tijdens het fietsonderdeel meer dan 20 plaatsen op. Eenmaal in de wisselzone sprong ik van de fiets en wist ik al direct dat het moeilijk zou worden: m'n hamstrings waren nog extra verstijfd en de krampen waren niet veraf. Ik startte nog met lopen maar na amper 500m gaf ik er de brui aan. Ik liep als een oud ventje; mijn loop'stijl'(?) was nog slechter dan anders! Ik voelde dat een deftig tempo niet meer haalbaar was en dat ik vele plaatsen en minuten zou verliezen indien ik verder liep (en/of stapte), daarom draaide ik maar direct terug. Beetje zwakjes misschien langs de ene kant, maar dergelijke wedstrijd staat niet meteen hoog op de verlangslijst om er echt tot op het bot te gaan. Daarom dat ik ook niet echt zwaar ontgoocheld was. Vandaag blijkt dat mijn beslissing niet zo dwaas was, want ik ben (zonder de afsluitende 5km gisteren) zo stijf als een plank en op sommige plaatsen lijkt het op meer dan gewone stijfheid... Strange... Ik zit sinds vandaag met de gasten van de TSS op stage in Luxemburg en mocht (tijdens het losrijden dan nog) ondervinden hoe slecht mijn poten waren... (Het is hier dan ook geen meer vlak). Ik liet gelukkig mijn loopsschoenen thuis in de hoop mijn benen wat te laten recupereren, mijn zwembroek heb k wel mee ;-)
Volledige uitslag is hier te bekijken. Verslag door Fré, foto van 3atleten.be
Het was mijn weekend niet. Gisteren (zaterdag) mijne Opel Combo naar de zak gereden (of toch een deel ervan = de onderkant, namelijk "de karter", nog noit van gehoord). Gelukkig van de verzekering een vervangwagen gekregen die groot genoeg was om mijne vélo in te krijgen. De zondagmorgen dan met Phie richting Herderen (putje Limburg) voor de eerste triatlon van het jaar: - 12u: 500m zwemmen in zwembad
- 15u: 24km fietsen en 4km lopen met start volgens de zwemtijd.
Met mijn zwemtijden van de voorbije weken op training en de geslaagde 30'-test hoopte ik toch een tijd in de richting van 6'40 te zwemmen. Na een zwaar gevecht met het water kwam ik uit op 6'48, niet echt denderend maar toch een stuk beter dan de voorbije jaren, ik kwam daarmee uit op een 15de plaats. Daarna mijn bot
erhammen met confituur binnen gespeeld en dan efkes het fietsparcours verkennen. Geen meter vlak, veel ruimte voor de wind, op tijd en stond een deftige bocht, dus een parcours voor hardrijders. Om 15u van start om 3 ronden van 8km met de vélo te vlammen, onmiddellijk een aantal mannen opgeraapt, en na 6km gingen een paar hardrijders me voorbij, wagonnetje aanhaken en op de tijden bijten, na 2 ronden (16km) reden er nog 8 man voor ons op een grote minuut, dus ideaal geplaceerd om een top 10 te lopen dacht ik bij mezelf tot mijn achterwiel raar begon te doen, platten band! Ik had een reserveband mee, dus herstellen en dan opnieuw verder. Een hele boel mannen waren me ondertussen voorbij gevlamd. Na een eenzame tocht tot in de wisselzone de loopschoenen aan en alles geven. De Garmin gaf met toch nog wat voldoening door snelheden aan te geven rond de 18km/u. Ik ben nog ergens rond de 27ste plaats geëindigd. Maar belangrijker voor mij was het goede gevoel in de benen, de armen waren iets minder :-).De wedstrijd werd gedomineerd door het Planet-X team met als verdiende winnaar Johan Smolder. Op 3athlon.be staat een verslagje. De uitslag is hier te bekijken. De beste looptijd verzacht de pijn een beetje :-)Groeten, Karl
Gisteren de duathlon in Geluwe betwist (althans een deel ervan). De conclusie is vrij simpel: spieren te stijf en het kopke veel te slap. In het eerste lopen van 10km nam ik me voor toch wat reserve in te bouwen en de stramme benen (zie vorige post) beetje te sparen. Ik liep in het zog van oa (ex-)coureurs Devoldere, Coucquyt en De Neve de 10km uit in iets meer dan 37'. Tijdens het fietsen kieperden we snel de mindere fietsers overboord en samen met Devoldere remonteerden we nog Wim de Waele (ook al een (ex-)coureur)). We werkten goed samen met ons drietjes en ik schoof tijdens het fietsonderdeel meer dan 20 plaatsen op. Eenmaal in de wisselzone sprong ik van de fiets en wist ik al direct dat het moeilijk zou worden: m'n hamstrings waren nog extra verstijfd en de krampen waren niet veraf. Ik startte nog met lopen maar na amper 500m gaf ik er de brui aan. Ik liep als een oud ventje; mijn loop'stijl'(?) was nog slechter dan anders! Ik voelde dat een deftig tempo niet meer haalbaar was en dat ik vele plaatsen en minuten zou verliezen indien ik verder liep (en/of stapte), daarom draaide ik maar direct terug. Beetje zwakjes misschien langs de ene kant, maar dergelijke wedstrijd staat niet meteen hoog op de verlangslijst om er echt tot op het bot te gaan. Daarom dat ik ook niet echt zwaar ontgoocheld was. Vandaag blijkt dat mijn beslissing niet zo dwaas was, want ik ben (zonder de afsluitende 5km gisteren) zo stijf als een plank en op sommige plaatsen lijkt het op meer dan gewone stijfheid... Strange... Ik zit sinds vandaag met de gasten van de TSS op stage in Luxemburg en mocht (tijdens het losrijden dan nog) ondervinden hoe slecht mijn poten waren... (Het is hier dan ook geen meer vlak). Ik liet gelukkig mijn loopsschoenen thuis in de hoop mijn benen wat te laten recupereren, mijn zwembroek heb k wel mee ;-)
